Yazık giden paralara...

Her yerde siyasi parti genel başkanlarının resmen gözümüze sokarcasına kocaman fotoğrafları, sağda solda insanın başını ağrıtır cinsten yüksek sesle gezen seçim arabaları insana artık şu seçimler bitse de kurtulsak dedirtiyor. Bu kadar abartmaya gerek var mı diye düşünüyorum. Afiş, broşür ve vaatlerin yazdığı kağıtlar derken o kadar çok gereksiz masraf yapılıyor ki giden o paralara resmen acıyorum. Her ilde mitingler düzenleniyor, sürekli reklam amaçlı kalem, şapka, defter gibi şeyler dağıtılıyor. Eminim ki bu giden paralara bir okul yaptırılır. Peki neden yapılıyor bu mitingler, afişler reklamlar? Gerçekten işe yarıyor mu sizce? Bence yaramıyor. Ben hiç inanmıyorum ki gördüğü bir afişten veya gittiği bir mitingden etkilenip de oyunu o partiye versin. Zaten seçim zamanı gelmeden insan oy vereceği partiyi bilmeli. Çünkü seçim zamanı genel başkanlardan o kadar çok yalan duyuyoruz ki onları dinleyerek oy verecek olsak herhalde yanmıştık. Bu yüzden seçim dönemlerinde korkunç paralar harcanmasına gerçekten çok kızıyorum. İnşallah zamanla bu gelenek terk edilir de paralar boşa harcanmaz diyorum.

Hayaldi Gerçek Oldu :)

O kadar takip ediyorum da galiba Sn. Başbakan Recep Tayyip Erdoğan bu seçim döneminde beyaz eşya dağıtmıyor. Oysa ki ben çok umutluydum. Bu seçimlerde de beyaz eşya dağıtılır da biz de başvururuz belki bir bulaşık makinesi düşer payımıza diye. Ama nerdeeee... Öğrenci evinde kalıyoruz. Ee malum en büyük dertlerimizden birisi de bulaşıklar. Ödevler, projeler, sunumlar, sınavlar derken pek zaman kalmıyor bulaşıklara. Bela haline geliyorlar adeta. Birikince de bitmek bilmiyor saatlerce yıka yıka insanın beli kopuyo ayakta. Biz de umudumuzu Sn. Başbakana bağlamıştık kurtarır bizi bu durumdan diye düşünmüştük ama görünürde bir şey yok. Sanırım beyaz eşya yardımı daha İstanbula gelmedi. Hatırladığım kadarıyla en son Tunceli'nin bir köyünde suyu bağlı olmayan, elektiriği olmayan evlere  yardım yapılıyordu. Ne amaçla oralara dağıtıldığını da anlamış değilim doğrusu sanırım süs olarak kullansınlar diye. Oysaki biz öğrencilere dağıtılsa fena mı olurdu? Hem bu seçim dönemi sloganına da çok güzel malzeme çıkardı. "Öğrenci evlerinde bulaşık makinesi hayaldi gerçek oldu." Neyse kısmet değilmiş heralde artık kendimiz alacağız gibi görünüyor. Belki de bakarsınız bu yazı okunur da yarından sonra 12 Hazirana kadar öğrencilere bulaşık makinesi dağıtılır. :) Ama yok yok sanmıyorum dağıtılmaz.Çünkü Sn. Başbakan öğrencilerle pek anlaşamıyor gibi. Aslında denenmeli bence çünkü belki de bu şekilde hükümetle öğrencilerin arası düzelebilir. :) 

Ev arkadaşı aranıyor :)

Geçen gün ev sahibi aradı ve,  " Naber Tuncay nasılsın? Ya sizin kiranın kontrat süresi bu ay bitiyor. Onu bir ara yenileyelim olur mu?" dedi. Haydaa!! Nereden çıktı şimdi bu yaa? Ne demek oluyor bu? Yani demek oluyor ki : kira bedeli artacak. Kira daha büyük bir yük haline gelecek. Bu konuşma üzerine ev arkadaşımla düşündük ki aslında yeni bir ev arkadaşı bulabiliriz. Çünkü ev bu duruma müsait fazladan oda var. Bulabiliriz ama nasıl bulacağız? Bu kolay bir şey değil ki. Tabii ki ev arkadaşı bulmak zor değil, bir ilan versen bile günde onlarca kişi arar ama sorun o değil. Sorun, anlaşabileceğimiz birini bulabilmek. Bulduğumuz kişi hem benim onaylayacağım hem de ev arkadaşımın onaylayacağı biri olmalı. Ev arkadaşı bulmak gerçekten çok sıkıntılı bir konu. Çünkü birisiyle çok iyi anlaşabilrsiniz, aranızdan su sızmadan vakit geçirebilirsiniz belki ama aynı evde kaldığınız zaman işler değişebilir. Mesela eğer yeni arkadaş daha önce hiç yanlız yaşamamışsa evdeki birçok iş size kalabilir. Eve uyum sağlayamayabilir. Yani önce bakacağız arkadaşlarımız arasında ev arayan birisi olursa anlaşabileceğimiz birini bulursak o olabilir. Ancak bulamazsak tanımadığımız kişilerle konuşmanın ilan falan vermenin hiçbir anlamı yok. Çünkü bu riski göze almaya değmez. Ben bu konuda çok dertli olduğum için bu konuya baya bir takmış durumdayım. Geçen sene yaptığım yanlışlardan dolayı artık daha tecrübeliyim bu konuda. Hatta siz de eğer eve çıkmayı falan düşünüyorsanız bu yazdıklarımı bir gözden geçirin derim. Çünkü gerçekten göründüğü gibi kolay olmayan bir durum. Neyse büyük ihtimalle ilerleyen zamanlarda tekrar bu konudan bahsedeceğim. Eğer bir arkadaş bulursak yazarım. Hatta belki de siz okuyanlardan birisi olabilir ne dersiniz? :)

İstanbul

Eveeet...geldik yılın sonuna, dersler bitti sadece iki sınavım kaldı. Yani sizin anlayacağınız Ankara yolu göründü. Tam havalar güzelleşmişken, tam dersler bitmişken İstanbul'u bırakıp Ankara'ya gideceğim düşünün yani. Bir yıl boyunca soğuk, yağmur çamur, dersler ve stajı çek hepsi geçsin bitsin sen Ankara'ya git oldu mu şimdi? İstanbul'a alışınca insan dönemiyor geldiği yere. Ankara'ya gidince çok kalacağımı sanmıyorum. Aile özlemi, arkadaş özlemi bir hafta kalıp geri döneceğim İstanbul'a. İstanbul'un güzel yaz günlerini bu yaz da burada bırakmak istemiyorum ve hatta bir iş bulup yaz dönemi boyunca çalışmayı düşünüyorum.

İlk geldiğim zamanı hatırlıyorum da tanıştığım herkes İstanbul'a geldin ya sen artık mezun olsan da geri dönmezsin Ankara'ya diyordu. Bana saçma geliyordu. Ne alakası var canım diyordum ama şimdi hepsine hak veriyorum ve hatta aynılarını ben yeni gelen öğrencilere söylüyorum. Gün geçtikçe anlıyorum ki İstanbul gerçekten bambaşka bir şehir.

Mualif sitelere saldırı...

 

                                                     
       Sol görüşlü ve muhalif internet siteleri bu aralar sürekli saldırı altında. Geçtiğimiz günlerde bu DDoS adı verilen internet üzerinden yapılan saldırının ilk kurbalarından olan BirGun ve Bianet kullanılamaz hale gelmişti. Bugün ise demokrathaber ve sol.org.tr sitelerine DDoS saldırısı düzenlendi. Geçenlerde yazdığım Medya ve Sansür adlı bloğumda da belirttiğim gibi son zamanlarda hızla yayılan sansür olayları bu sefer de muhalif sitelere yapılan saldırılarla patlak verdi. Gelen saldırılar üzerine gün boyu erişime kapalı olan bu siteler uzun uğraşlar sonunda tekrar kullanılır hale getirildi. Günümüzde muhalif olmanın ne kadar zor olduğunu görüyoruz. Ancak bunları görmeyip de demokratik bir ortamda yaşadığımızı düşünen ve gittikçe de demokratikleşen bir Türkiye olduğunu savunan bazı kesimin bu haberleri göz ardı etmemesini,  artık at gözlüklerini çıkarıp bazı şeyleri sorgulamalarını öneriyorum. Ayrıca bir şeyi merak ediyorum madem oldukça demokratik bir ortamda yaşıyoruz,  neden insanlar özgürce muhalif olamıyor, neden insanları sürekli susturmaya, bastırmaya, sessizleştirerek yıldırmaya çalışılıyorlar?

Eleştiriyorum!!

İki gün önce, Sağlık Bakanı Recep Akdağ ve Maliye Bakanı Mehmet Şimşek "sözde" çalışanların sorunlarını dinlemek için Batman Bölge Devlet Hastanesine gidiyor. Bu seçimlerde memleketi Batman'dan aday olan Mehmet Şimşek hastane personelleriyle yemek yiyor ve sonrasında çalışanların sorunlarını dinliyor. Bu arada hastanede çalışan görme engelli olan bir personel de sorunlarını iletmek istiyor. Nurullah Mehmetoğlu adlı görme engelli vatandaşın, "Biz burada asgari ücretle çalışıyoruz, koşulların iyileştirilmesini istiyoruz." cümlesine karşın Türkiye Cumhuriyeti'nin Maliye Bakanı'ndan, "Gözlerin görmediği halde sana iş vermişiz" cümlesi geliyor. Bir bakandan böylesine bir cümle çıkması gerçekten çok acı bir durum. Çalışanların sorunlarını dinlemek için mi, yoksa sorun çıkartmak için mi hastaneye gittiniz sayın bakanım? Gerçekten anlamış değilim!! 

Kısa sürede tepkilerle karşılaşan Mehmet Şimşek hatasını anlamış olmalı ki bugün görme engelli hastane çalışanını  arayıp "Çok yorgundum o sözleri kullandığım için özür diliyorum" diyor. Seçim çalışmaları yoruyor tabi insanı bakan haklı! 

Medya ve Sansür

Medyayı "her çeşit bilgiyi" toplulukara aktaran bir araç olarak tanımlıyoruz. Fakat her çeşit bilgiyi topluluklara aktarmak günümüzde mümkün olmuyor. Yasakçı zihnihet barındırıldığı sürece de bu mümkün olmayacaktır. Başta iktidar olmak üzere medya patronları sayesinde bu ülkede ne bir haber ne de bir duyuru hiç bir şekilde gerçekliğiyle, tarafsızlığıyla verilmiyor. Çünkü insanlar haber yaparken özgür davranamıyor, görüşlerini ve eleştirilerini rahatça belirtemiyor.Bu şekilde de devam ederse asıl gereken özgürlük ve demokrasinin kurulması güç olacaktır. Hükümeti eleştirdiği için programların yayından kaldırıldığı, henüz basılmamış bir kitabın yazarının tutuklandığı, komik sebeplerden dolayı birçok sitenin girişinin engellendiği bir ülkede demokrasi ve özgürlükten sanırım bahsedemeyiz. Bu yasakçı zihniyetin kaldırılması gerekirken gün geçtikçe daha kötüleriyle karşılaşıyoruz. Özellikle internete 22 Ağustos'ta getirilecek olan kısıtlamayı çok merak ediyorum. Bakalım daha nelerle karşılaşacağız. Ayrıca ben yasakçı zihniyetle bir şeyler yok edileceğine de inanmıyorum. Örneğin okuduğum bir habere göre alkollü içkiye getirilen yasak, içki tüketimini azaltacağı yerde artırmış. Yasağın getirilmesinden bu yana satışların yüzde bir buçuk artması bana göre bir şeylerin yasaklanarak çözülemeyeceğinin bir göstergesidir. Bu yasakçı zihniyetin bir kurbanı da biz olduk. Çok kısa bir süre önce blogspot'un kapatılmasından dolayı biz de nasibimizi aldık. Bir başka sorun da sansür. Sansür deyince aklımıza gelen ilk şeyin televizyonda gösterilen filmlerin ve dizilerin içerisindeki reklamların, kötü söz ve davaranışların yayınlanmasını bir şekilde engellemek olduğunu düşünüyorum. Ancak günümüzde bunun böyle olmadığını görebiliyoruz. Örneğin sigara içen birisinin eline çiçek resmi koyuyorlar. Oldukça komik olan bu uygulamayla sigara satışının önüne geçeceklerine inanıyorlarsa benim diyecek bir şeyim yok. Artık yapımcılar, medya kuruluşları bir yayın yaparken gereğinden fazla dikkat ediyorlar. Acaba bir şeyi gözden kaçırdık mı? Sansürlememiz gereken veya yayınlamamamız gereken bir şey yayınladık mı? Sorularıyla her çekimde kendilerini yiyip bitiriyorlar. Peki neden? Çünkü Ahmet Şık'ın sözü gibi dokunan yanıyor. Ancak herkesin buna göz yummayacağını düşünüyorum ve umuyorum ki bu aşırı sansür ve yandaş medyacılık bir gün ortadan kalkar. Umuyorum bir gün herkes olması gereken gerçek haberleri tarafız şekilde medyadan alabilir.